Садертдинова Минибаян Бурхановна 04.07.1930. всю жизнь жила в Старом Какерле ,но родом она из села татарского Убей.

У них 7 детей ,в годы войны они остались без матери,отец тоже был на войне.Правда, похоронить мать вернули отца, но ненадолго,и он был вновь призван.Лишь в 1946 году им удалось увидеться еще раз.В эти годы дети ничего не видят.И на попечение сельского поселения,и в детский дом отправляют, и старших сестер забирают учиться.

Вернувшийся с войны отец снова женился. После воссоединения двух семей вышла замуж за родственника со стороны мачехи. Ветеран тыла. С мужем Садертдином Летфуллой они поженились в 1954 году и воспитали 6 детей. Из них 2 девочки, 4 мальчика. (в настоящее время существует только 5). Садертдинова Минибаян работала разнорабочей в колхозе” Ялкын", на заслуженный отдых ушла, работая на животноводческой ферме и в мельнице.

Садертдинова Минибаян Борхан кызы 04.07.1930.Гомере буе Иске Кәкерле авылында яшәсә дә ,тумышы белән ул Татар Уби авлвннан.

Алар 7 бала ,сугыш елларында әнисез калалар,әтиләре дә сугышта була.Дөрес ,әниләрен җирләргә дип әтиләрен кайтаралар әмма озакка түгел,ул яңадан чакырыла.Бары тик 1946 елда гына аларга тагын күрешү насыйп була.Шушу еллар эчендэ балалар ниләр генә күрми.Авыл җирлеге карамаында да,балалар йортына да озаталар,олы апларын укырга дип алып китәләр.

Сугыштан кайткан әтиләре янә өйләнә.Ике гайлә кушылгач,үги әнисе ягыннан туганыны тормышка чыга,тормыш корып 6 балаа тәрбияләп үстерәләр,гомер буе “Ялкын ” колхозында эшләп лаеклы ялга чыга.

Ничә төрле язмыш,һәр язмышның үз тарихы,аларның балачагы булмаган да диярлек чөнки ул сугыш чоры баласы.